تاثیر حرکت های منتخب ریتمیک بر هماهنگی دست – پای کودکان دختر دارای اختلال هماهنگی رشدی

زمینه و هدف: اختلال هماهنگی رشدی وقتی رخ می دهد که در رشد مهارت های حرکتی تاخیر بیافتد یا در انجام حرکات هماهنگ مشکلاتی بروز کند که نتیجه آن عدم توانایی انجام وظایف روزمره است. این مطالعه با هدف بررسی اثر یک دوره حرکت های منتخب ریتمیک بر هماهنگی دست و پای کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجریی ابتدا توسط غربالگری از طریق پرسشنامه رشدی ویلسون و سیاهه مشاهده حرکتی آموزگاران از بین 475 دانش آموز دختر دبستانی (6 تا 11 ساله) شهرکرد تعداد 30 کودک دارای ناهنجاری هماهنگی رشدی انتخاب شدند. از این گروه پیش ـ آزمون توسط مقیاس رشد حرکتی لینکن ـ اوزرتسکی (آیتم های مربوط به هماهنگی دست و پا) اخذ شد و سپس با تقسیم تصادفی، در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی در یک دوره برنامه ی منتخب حرکات ریتمیک به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه) شرکت کردند، در انتها مجدداً آیتم های مربوط به هماهنگی دست – پا مقیاس رشد حرکتی لینکن ـ اوزرتسکی از هر دو گروه اخذ شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در پیش آزمون میانگین هماهنگی دست و پای (گروه تجربی و کنترل) تفاوت معنادار وجود ندارد، اما در پس آزمون میانگین هماهنگی دست و پا در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود (01/0p<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که انجام حرکات منتخب ریتمیک باعث بهبود هماهنگی دست و پای کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی خواهد شد.